ฤกษ์ที่ ๕ ดาวมิคสิระ

                 ในบทนี้ดำเนินนิทานว่า มีพระมหากษัตริย์พระองค์หนึ่ง เสด็จไปไล่เนื้อในป่าด้วยพวกราชบริพาร มีนางเนื้อตัวหนึ่งท้องแก่ หนีผ่านพระราชานั้นไป และตกลูกลงตรงพระพักตร์ พระมหากัตริย์มีพระทัยกรุณาแก่ลูกเนื้อนั้น จึงให้ราชบริพารเอาไปเลี้ยงไง้ในพระราชอุทยาน และหมั่นเสด็จไปชมลูกเนื้อนั้นเนืองๆ จนถึงเหินห่างไปจากพระมเหษี พระมเหษีน้อยพระทัยและบังเกิดริษยาลูกเนื้อนั้น ก็ลอบไปปรพหารลูกเนื้อนั้นเสีย ความทราบไปถึงพระมหากษัตริย์ก็ทรงพระพิโรธพระมเหษีเป็นกำลัง และทรงอาลัยถึงลูกเนื้อนั้นยิ่งนัก จนไม่ทรงเสวยเลยประชวรพระโรคสิ้นพระชนม์ หมู่อมรเทพปรารถนาจะให้เป็นตำนานคติโลก จึงนำกำเนิดให้เป็นดาวฤกษ์ชื่อ มิคสิระ รูปเป็นหัวเนื้อ ดังนี้