กระชาย

ชื่อสามัญ	กระชาย
ชื่อพฤกษศาสตร์	Boesenbergia pundurata (R0xb) Schitr.
ชื่ออื่น	กะแอน, ระแอน (ภาคเหนือ), ขิงทราย (มหาสารคาม), ว่านพระอาทิตย์ (กรุงเทพฯ), จี๊ปู, ซีฟู (ฉาน - แม่ฮ่องสอน) เป๊าซอเร้าะ, เป๊าะสี่ (กะหรี่ยง - แม่ฮ่องสอน)
วงศ์	ZINGGBERACEAE
ลักษณะของพืช	กระชายเป็นไม้ล้มลุก สูงราว 1-2 ศอก มีลำต้นใต้ดินเรียกเหง้า มีรากทรงกระบอกปลายแหลมจำนวนมากรวมติดอยู่ที่เหง้าเป็นกระจุก เนื้อในรากละเอียด สีเหลือง มีกลิ่นเฉพาะกาบใบสีแดงเรื่อ ใบใหญ่ยาวรีปลายแหลม ดอกเป็นช่อ สีขาวชมพู
วิธีปลูก /การบำรุงรักษา	ขยายพันธุ์โดยใช้เหง้า ชอบดินร่วนปนทราย ไม่ชอบดินแฉะ
การใช้ประโยชน์	กระชายมีรสเผ็ดร้อน สารสำคัญในรากและเหง้ากระชายมีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียในลำไส้ ช่วยขับลม แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ช่วยเจริญอาหารและแก้โรคในช่องปาก บำรุงหัวใจ
ข้อมูลเพิ่มเติม
อ้างอิง