ไผ่สีสุก

ชื่อสามัญ	ไผ่สีสุก
ชื่อพฤกษศาสตร์	Bambusa blumeana   Schult.f.
ชื่ออื่น	ไผ่สีสุก สีสุก , ไผ่เปาะ (เหนือ) ไผ่โปก ไผ่หวาน (เชียงใหม่) ว่ามีบอ (แม่อ่องสอน)
วงศ์	GRAMINEAE-BAMBUSOIDEAE
ลักษณะของพืช	เป็นไม้ไผ่ประเภทมีหนาม ลำต้นสูง 10 - 18 เมตร แข็ง ผิวเรียบเป็นมัน ข้อไม่พอง กิ่งมากแตกตั้งฉากกับลำต้น หนามโค้งออกเป็นกลุ่ม ๆ ละ 3 อัน อันกลางยาวลำมีรูเล็กเนื้อหนา ใบมีจำนวน 5 - 6 ใบ ที่ปลายกิ่ง ปลายใบเรียวแหลม โคนใบเป็นรูปลิ่มกว้าง ๆ หรือตัดตรง ใต้ใบมีสีเขียวอมเหลือง เส้นลายใบมี 5 - 9 คู่ ก้านใบสั้น ขอบใบสาก  คลีบใบเล็กมีขน ดอก เป็นช่อมีกาบหุ้มเหมือนหญ้า เมล็ด มีขนาดเล็กคล้ายเมล็ดข้าวสาร
วิธีปลูก การบำรุงรักษา	การขยายพันธุ์ นำลำไผ่อายุประมาณ 1-3 ปี ตัดทอนเป็นท่อนๆ แต่ละท่อนให้มีข้อติดอยู่ 2 ข้อ เจาะช่องหรือรูตรงกลางและใส่น้ำไว้ให้เต็ม นำไปวางหรือชำไว้ในแปลงชำ เอียงประมาณ 45 องศา บนดินร่วนปนทรายระบายน้ำดี เอาดินกลบตรงข้อให้มิดระวังอย่าให้ตาตรงข้อกระทบกระเทือน หมั่นดูน้ำในปล้องให้เต็มอยู่ โดยประมาณ 10-15 วันตาที่ข้อของปล้องจะเริ่มแทงหน่ออ่อน และรากจะงอกออกจากปุ่มใต้ตา
การใช้ประโยชน์	เนื้อไม้หนาแข็งแรง ใช้สร้างบ้านในชนบทได้ทนทาน โบราณใช้น้ำต้มรากช่วยลดอาการปวดข้อ
ข้อมูลเพิ่มเติม	มักจะขึ้นอยู่ตามที่ราบลุ่มริมห้วย แม่น้ำ และมักปลูกรอบ ๆ บ้านในชนบท
อ้างอิง