เตยหอม

ชื่อสามัญ	เตยหอม
ชื่อพฤกษศาสตร์	Pandunus odorus Ridi
ชื่ออื่น	ภาคกลาง : เตยหอมใหญ่ (Toei-hom-yai) เตยหอมเล็ก (Toei-hom-lek) มลายู : ปาแนะวองิง (Pa-nae-wo-nging)  ทางภาคเหนือเรียกว่าหวานข้าวไหม้ ภาคใต้เรียกว่าป่าแมะอาริง ฟังลั้ง
วงศ์	PANDANACEAE
ลักษณะของพืช	เป็นไม้น้ำ ต้นเล็กใบยาวแยกออกจากโคนต้น  ใบจะออกจากลำต้นเรียงเวียนแน่นรอบลำต้น ใบมีสีเขียวเกลี้ยง  รูปเรียวยาวคล้ายหอก ปลายใบแหลม ขอบใบเรียบ ไม่มีหนาม มีกลิ่นหอมเย็น ไม่มีดอก มีรากอากาศ ขยายพันธุ์โดยใช้หน่อเล็กๆ นำมาปลูก
วิธีปลูก /การบำรุงรักษา	ใช้หน่อทีเจริญเต็มที่จากต้นเดิมในการขยายพันธุ์  หรือชักชำกิ่ง  ขึ้นได้ดีในพื้นที่ชื้นแฉะ หากพื้นที่มีน้ำขังจะแตกกอสวย
การใช้ประโยชน์	ใบใช้ในการประกอบอาหารต่างๆ รากและต้นในยาแผนโบราณนำมาใช้ในเรื่องช่วยแก้กษัยพิการ ปัสสาวะไม่ปกติ เบาหวาน บำรุงหัวใจ
ข้อมูลเพิ่มเติม	ในกรุงเทพพบมากแถวปากคลองตลาด
อ้างอิง