ฤกษ์ที่ ๒๖ ดาวอุตราภัททะ

มีกษัตริย์องค์หนึ่ง ชาวนครเรียกกันว่า พระยาธนู พอพระทัยไปเที่ยวประพาสป่า ยิงสัตว์ป่าเสมอ วันหนึ่งทรงยิงกวางใหญ่ตัวหนึ่ง กวางนั้นวิ่งตรงเข้ามาโดนพระยาธนูล้มลง และเหยียบพระชงฆ์หัก พระยาธนูก็คลานเข้าไปอาศัยอยู่ในพุ่มไม้ และถึงกาลมาณะที่นั้น

เรื่องนี้เทพเจ้าปรารถนาจะให้เป็นคติโลก จึงอุปถัมถ์กำเนิดให้เป็นดาวอุตราภัททะสองดวง เป็นดังเพดานดังนี้

เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า พระยาธนูมีราชสมบัติเป็นอันมากแล้ว หาชื่นชมยินดีในทรัพย์สมบัติที่มีอยู่แล้วไม่ กลับโลภด้วยมังสะละทิ้งราชสมบัติออกประกอบอกุศลกรรม มียิงสัตว์เป็นต้น จนถึงเสียพระชนม์อยู่ในป่า หญิงชายเกิดมาภายหลังจะได้ไม่ลุอำนาจแก่ความโลภ อันเป็นเหตุนำมาซึ่งความร้อนใจ ความเสื่อม ความวินาศฉิบหายทั้งหลาย

บทนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยอุตราภัททะฤกษ์ จะพินาศด้วยความโลภเข้าครอบงำ ให้ประหยัดอย่าดูหมิ่นเข้าต่อสู้กับท่านผู้มีกำลังเหนือกว่าตน เวรจึงจะระงับแล

ดาวบุพพาภัททะกับอุตราภัททะ สองฤกษ์รวมกัน จึงจะเป็นรูปเพดาน ดังนี้