ฤกษ์ที่ ๒๔ ดาวสตัพพิสช

นิทานบทนี้มีความว่า มีเนื้อทรายฝูงหนึ่ง มันชนหมู่ตัวหนึ่งตาย

เทพเจ้าปรารถนาจะให้เป็นคติโลก จึงอุปถัมถ์กำเนิดให้เป็นดาวสตัพพิสช คือ ดาว ๔ ดวง เป็นดังรูปหางพิมพ์ทอง ดังนี้

เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า สัตว์ทั้งหลายย่อมก่ออกุศลกรรมมีประการต่างๆด้วยโลภะ โทสะ โมหะ อันเป็นอกุศลมูลทั้งนั้น ดุจปลาที่มีกำลังแหวกว่ายไปมาในน้ำได้ก็ด้วยหางฉะนั้น

บทนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยสตัพพิสชฤกษ์ จะมีอุปัทวันตรายมากนัก ให้เกรงท่านจะพยาบาท ชิงชัง ลอบยิงลอบแทงเสียแล