ฤกษ์ที่ ๒๓ ดาวธนิฏฐ

มีบุรุษโง่ผู้หนึ่งไปหาไม้ทำรั้วและฟืนด้วยเพื่อนบ้านทั้งหลาย ไปพบควายป่าตัวหนึ่ง คนเหล่านั้นจึงพูดกันว่า เราจับได้ควายตัวนี้ดีกว่าได้ไม้รั้วและฟืน ถ้าเราพร้อมใจกันไล่จับก็คงจะจับได้ บุรุษโง่ได้ยินดังนั้นก็วิ่งแล่นไปจับควายก่อนคนทั้งหลาย ควายป่าก็ขวิดตายทันที

เทพเจ้าปรารถนาจะให้เป็นคติโลก จึงอุปถัมถ์กำเนิดให้เป็นดาวธนิฏฐ เป็นรูปไซดังนี้

 เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า บุคคลเป็นพาลปราศจากปัญญาพิจารณา มีความปรารถนาจะใคร่ได้สิ่งใดแล้ว สิ่งนั้นก็จะฆ่าตัวเสีย ประดุจว่าปลาโลภจะกินเหยื่อในไซ เมื่อเข้าไปกินก็ถูกฆ่าตาย

บทนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยธนิฏฐฤกษ์ จะตายเพราะโลภเจตนา หาหาปัญญาพิจารณาเหตุแห่งมรณภัยนั้นมิได้