ฤกษ์ที่ ๑๙ ดาวมูล

บทนี้ดำเนินนิทานว่า มีมาณพสองพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน บิดามารดาถึงกาลมาณะไปหมดแล้ว สองพี่น้องอยู่ร่วมเรือนเดียวกัน แล้วน้องชายไปได้ภรรยามา แต่คงอยู่ร่วมเรือนกับพี่ชายตามเดิม เมื่อน้องไม่อยู่ พี่ชายนั้นได้ประพฤติผิดประเวณีด้วยภรรยาของน้องชาย กำลังเสพย์เมถุนกันอยู่ อสรพิษเลื้อยออกจากใต้ที่นอน กัดหญิงชายคู่นั้นตายทันทีทั้งสองคน ศพยังนอนทับกันอยู่ น้องชายกลับมาได้เห็นดังนั้น ก็กล่าวว่ากรรมอันชั่วย่อมให้ผลในปัจจุบันเห็นปรากฏดังนี้

เทพเจ้าปรารถนาจะให้เรื่องนี้เป็นคติตราอยู่ในโลก จึงอุปถัมถ์กำเนิดให้เป็นดาวมูล คือดาว ๙ ดวง เป็นรูปช้างน้อยดังนี้

 เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า บุคคลทั้งหลายมามัวเมาไปด้วยตัณหาแล้ว เปรียบประดุจช้างอันตกมันบ่มิรู้จักโทษานุโทษ อันจะพึงมีย่อมประพฤติล่วงอกุศลกรรมบท ๑๐ ยังคงความทุกข์ให้เกิดขึ้นทั้งในอิทธโลกและปรโลก ดาวมูลนี้เปรียบเหมือนภาพตระเวนความชั่วของผู้บ้าตัณหาไว้ชั่วกาลปาวสาน

ในบทนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยมูลฤกษ์ จะตายด้วยความที่ผิดประเวณีแล