 ฤกษ์ที่ ๑๐ ดาวมาฆะ
ว่ามีพระมหากษัตริย์องค์หนึ่ง ทรงราชย์ไม่มีพระราชโอรสและราชธิดาที่จะสืบราชสมบัติแทน จึงพาพระมเหษีและนางราชบรพารรวม ๔๐๐๐ คน ไปสู่สำนักพระฤาษี ทรงถามถึงเหตุที่ไร้พระราชโอรสและธิดา และเหตุที่จะทำให้มีพระราชโอรสและพระราชธิดา ฤาษีจึงว่าเป็นด้วยพระเป็นเจ้าไม่โปรดให้มี จงสละชีวิตบูชาพระปรเมศวรเป็นเจ้า แล้วปรารถนาขอบุตรเถิด พระราชาทรงกระทำตามฤาษีบอก ตั้งพิธีบูชาที่ในป่า จนมีเสือโคร่งมากัดพระราชานั้นสิ้นพระชนน์
เทวดามีความปรารถนาจะตราเรื่องนี้ให้เป็นคติโลก จึงอุปถัมภ์กำเนิดเกิดสืบต่อเป็นดาวมาฆะ มีรูปเหมือนงอนไถหรือรูปปัสสาวะวัวเมื่อกำลังถ่าย เป็นรูปดังนี้ เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า คำบอกของพระฤาษีนั้นห่จริงมิได้ ผู้ใดปราศจากความพิจารณาเช่นกษัตริย์นั้นแล้วก็จะถึงความวินาศ
นิทานบทนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยมาฆะฤกษ์ จะมีลูกได้ยากนัก จะเสียตัวเพราะถ้อนคำคนคด และสัตว์ ๔ เท้า จะทำลายชีวิตเสียแล
|
