ฤกษ์ที่ ๗ ดาวปุนัพสุ

                ในบูรพภาคว่ายังมีนางยัดขิณีตนหนึ่ง จำแลงกายเป็นสตรีมีสิริรูปงามนัก จึงได้มนุษย์ผู้หนึ่ง ไปเป็นสามี เกิดบุตรีคนหนึ่ง แล้วสามีจึงให้ไปอยู่ในเมืองรวมกับมนุษย์ทั้งหลาย เมื่อนางยักษ์เข้ามาอยู่ในเมืองแล้วก็ประพฤติตนดีมีผู้นับถือมากนัก เมื่อถึงกาลแกมราณะแล้ว คนทั้งหลายจึงช่วยกันนำศพขึ้นใส่รถเพื่อจะเอาไปเผา แล้วรถนั้นก็ลอยสูญหายไปในอากาศ

                เทวดาผู้เป็นใหญ่ ปรารถนาจะให้เป็นคติโลก จึงนำกำเนิดให้เกิดเป็นดาว ปุนัพสุ รูปเป็นสำเภาทองดังนี้

เพื่อให้ประจักษ์แก่ตาโลกว่า นางยักษ์ขินีมีสันดานอันหยาบช้า เมื่อแปลงตัวมาได้ผัวเป็นมนุษย์ แล้วก็ละการหยาบช้าในทางอกุศลกรรม กลับประพฤติในทางสุจริตธรรมจนถึงกาลมรณะ เป็นการแปลกประหลาดเปรียบประดุจว่า ราชรถอันใช้เป็นยานพาหนะในทางบก กลับกลายเป็นสำเภาทองอันเป็นพาหนะที่ใช้ทางน้ำ

ตำนานนี้เป็นมูลพยากรณ์ว่า หญิงชายผู้ใดเกิดมาเมื่อพระจันทร์เสวยปุนัพสุฤกษ์ จะได้คู่ต่างชาติต่างภาษาแต่ว่าจะรักใคร่กันดี เป็นที่นับถือของคนทั้งหลายแล