คำครู สู่ศิษย์ : ตอน "เรื่องผีๆ ฝรั่ง"

ครั้งหนึ่ง นานพอสมควรแล้วครับ เมื่อผมต้องไปงานแต่งงานพี่สาวผมที่ เมือง Manchester New Hamshire USA. คืนนั้นผมไม่ได้พักที่บ้านพี่สาวเพราะบ้านเขาเล็กๆและมีญาติๆมากันเยอะมาก ผมก็เลยอาสาไปพักที่โรงแรมไกล้เคียงเมืองบ้านพี่สาวผม เป็นโรงแรมธรรมดาทั่วไป ผมก็เลยตัดสินพักที่โรงแรมนี้ ช่วงนั้นเป็นฤดูหนาว ที่นั่นหนาวมากครับ ชนิดยิ้มไม่ได้เลยแหละเพราะเย็นถึงฟันเลย คืนนั้นก็เลยพักที่โรงแรมนั้น ที่นี่เงียบมาก เพราะกลางคืนจะไม่มีคนออกจากบ้านแล้วเพราะหนาวมาก กลางคืนผมก็เปิด Heater เครื่องปรับอุณหภูมิ แต่คืนนั้นรู้สึกว่ามันร้อนมาก ทั้งที่ผมตั้งเครื่องไว้ ประมาณ 20C ผมก็เลยลูกขึ้นมาปิด Heater แล้วผมก็กลับไปนอนอีก สักพักหนึ่ง ผมรู้สึกว่า มีคนมายืนข้างเตียงผมแล้วจ้องมองมาที่ผม ผมเลยตัดสินใจลืมตา เห็นเป็นผู้หญิงแก่ๆหน้าตาเหี่ยวๆแต่งตัวแบบฝรั่งโบราณ ยิ้มให้ผมฟันนี่ดำเหมือนคนเคี้ยวมากเลย ผมตกใจมาก แต่ตอนนั้นผมคิดว่าคงเป็นที่ผมเหนี่ยมาก คิดไปเอง ผมเลยหลับตาลืมตาอีกที่ เขาก็หายไป ผมก็เลยคิดว่าตาฝาด ก็เลยนอนต่อ อีกสักพัก ผู้หญิงคนเดิม ก็ปรากฎตัวอีก คราวนี้เธอมองดูผมเหมือนคนขี้สงสัยรู้สึกว่าเขาดูผมเหมือนตัวประหลาด ผมก็กลั้นใจหลับตาแล้วก็ลืมตาอีกครั้ง เธอก็หายไป ในใจผมตอนนั้นก็คิดว่า สงสัยดูหนังมากเกินไปเลยเก็บเอามาคิดมาก หรือว่าผมฝันไป ประมาณนั้น แล้วผมก็ข่มใจหลับ อีกสักพัก ตอนนั้นผมนอนไม่หลับแน่นอนรอดูสิว่านี่ฝันหรือว่าคิดไปเอง ประมาณ 5 นาที เธอผู้นั้นก็ปรากฎตัวอีกผมลืมตา คราวนี้ผมมั่นใจ ผมไม่ได้ฝัน จริงๆ จะๆๆ ผีฝรั่ง Sure!!! ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก เธอก็ยิ้มให้ ขนผมลุกไปทั่วตัว ตัวแข็ง ตาค้าง ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ นอนแข็งทื่อ และแล้วผมก็นึกถึงคำที่แม่สอนไว้ว่า ถ้าเจอผี ให้ตั้ง นะโม 3 จบ ตอนนั้น ผมสวดนึกสวดในใจได้แค่ นะโม นะโม นะโม แป๊บเดียวเธอผู้นั้นก็หายไป ผมรีบลุกจากที่นอน นั่งทำใจสักพักใหญ่ แล้วก็กราบงามๆลงที่หมอน 3 ครั้ง เป็นครั้งแรกที่ผมอยู่อเมริกามาหลายสิบปี ไม่เคยกราบพระก่อนนอน ผมสวด นะโม 3 จบ ตอนนั้นผมขอขมา ขอ... Sorry...  เป็นหลายๆภาษาเลยครับ คืนนั้น ถ้าเป็นคุณ คงเป็นอย่างผม นอนไม่หลับทั้งคืน กลัวเธอมากอีกครับ คืนนั้นถึงแม้ผมปิด Heater แล้ว ก็ยังร้อนมากครับ เหงือออกเลยแหละ จะไปบ้านพี่สาวก็ดึกมากแล้วไม่รู้เส้นทางด้วย ก็กลัวเจอตอนกลางทางเหมือนกัน รอเวลารุ่งเช้าดีกว่า......พอสว่างนิด ผมก็เผ่นไปบ้านพี่สาวเลยครั้บ ผมก็เล่าให้คนที่บ้านพี่สาวผมฟัง เขาบอกว่าเมืองที่ผมไปนอนนั้นเป็นเมืองเก่า คนตายเยอะที่นั้นตอนสงครามกลางเมืองเมื่อ 200 กว่าปีที่แล้ว เฮ้อ ทำไมเพิ่งมาบอกกันละเนี้ยะ คืนต่อมาถึงแม้ว่าบ้านพี่สาวผม จะแคบหรือจะมีคนเยอะแค่ไหน ก็ขอพักที่บ้านนี้ดีกว่า คุณคิดเหมือนผมไหมครับ 

โดย. อาจารย์จัสติน ๑๓ ธันวาคม ๒๕๕๒